Olivia staat graag in de keuken, Evert doet graag praktische klusjes, Theo heeft meegebouwd aan onze voorziening op West. Gianni wil zijn ervaring inzetten om anderen te helpen. A3 is één van de kunstmakers die heeft bijgedragen aan de groepsexpo bij Joep van Lieshout. Samen werken we aan een beter leven. Voor iedereen.
In the spotlight:
Wie ben je?
Ik onderteken mijn schilderijen met mijn pseudoniem A3. Ik ben 62 jaar, getrouwd en woon in Rotterdam, waar ik geboren en getogen ben. Ik hou van tekenen, schilderen en voetbal. Vroeger voetbalde ik fanatiek maar nu ik wat ouder ben doe ik aan wandelvoetbal en voetbal kijken. Ik luister graag muziek, van heavy metal tot kamermuziek, net hoe mijn stemming is.
Wat doe je?
Ik heb vroeger altijd in het praktijkonderwijs les gegeven. Na een moeilijke tijd waarin ik opgenomen ben geweest raakte ik door creatieve therapie weer aan het tekenen. Ik weet nog dat ik de opdracht kreeg om een boom te tekenen. Toen we er achteraf naar keken, kon ik me niet voorstellen dat ik dat gemaakt had. Ik dacht dat ik een gewone boom had getekend, maar dit zag eruit als een vreselijk nare, enge horrorboom, die ik blijkbaar in een heftig emotionele trance gemaakt had. Ik kan me bij de bespreking ervan nog herinneren dat er gezegd werd dat mijn boom niet geaard was, want ik had er geen wortels bij getekend. Elke keer als ik nu een boom teken moet ik daar aan terug denken, en een van de eerste dingen die ik direct bij een boom teken zijn de wortels.
Wat wil je later worden?
Ik kan niet meer onder druk functioneren, maar zoek zelf wel naar de juiste stimulans en motivatie om een prettige structuur en dag invulling in mijn leven aan te brengen. Ook zou ik graag mezelf meer willen ontwikkelen binnen de kunst die ik maak. Ik kom twee dagen per week naar Pluspunt en werk daar in het atelier. Vanuit huis heb ik allemaal schetsboeken met tekeningen, vaak in zwart wit en een beetje duister van sfeer. Een medewerker vroeg me of ik niet eens wat kleur erin wilde brengen en daar ben ik mee gaan experimenteren. Dat was even wennen, ik had namelijk al snel het gevoel dat ik het verprutst had. Toen ik vertelde dat ik het schilderij daarom weg wilde gooien, vertelde een collega dat dat juist het kantelpunt is waar je schilderij er beter op kan worden, als je er maar op door blijft werken en daarbij kun je eigenlijk nooit iets verkeerd doen. Nu werk ik voorbij dat punt.
